واجب فراموش شده

احیای امر به معروف و نهی از منکر بین مؤمنین

واجب فراموش شده

احیای امر به معروف و نهی از منکر بین مؤمنین

واجب فراموش شده

طلبه‌ای که دوست دارد واجب فراموش شده، دیگر فراموش شده نماند!!!

هدف وبلاگ: ارائه جزوات و محصولات فرهنگی
(پوستر، بروشور، کارت، کلیپ صوتی و ....)
در زمینه امر به معروف و نهی از منکر

ehya.blog@gmail.com
شماره تماس: 09191234351
**********************************
تأثیر امر و نهى زبانى - اگر انجام گیرد - از تأثیر مشت پولادین حکومتها بیشتر است.
من چند سال است که گفته‏ ام امر به معروف و نهى از منکر ...
تجربه کنید. منکرى را که دیدید، با زبان تذکّر دهید.
اصلاً لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما براى رفع آن منکر، سخنرانى بکنید. یک کلمه بگویید: آقا! خانم! برادر! این منکر است.
شما بگویید، نفر دوم بگوید، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کى مى‏تواند منکر را ادامه دهد؟
... بعضى گفته‏ اند که باید احتمال تأثیر وجود داشته باشد. من مى‏ گویم احتمال تأثیر همه جا قطعى است ...
براى مردم، حرف اثر دارد.
امام خامنه ای

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات
۰۷
بهمن


ایمان ناقص

۰۷
بهمن


هدف استکبار چیست؟

۰۷
بهمن

خیلی وقتها که می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم، دست و پام میلرزه. مدام با خودم می گم: «بگم یا نگم. نکنه برگرده چیزی به من بگه! نکنه آبروریزی بشه! نکنه دعوا بشه! ... »

فکر کنم این حس تو خیلی از اطرافیانم هم هست. مثلا اگر دیدند من کار اشتباهی انجام می دهم، می ترسند به من چیزی بگویند. می ترسند من ناراحت شوم و یا برگردم چیزی به آنها بگویم و ... شاید به خاطر واکنش منفی من بوده که اونها می ترسند واجبشون رو انجام دهند. خودمونی بگم، من با این رفتارم دارم باعث می شم، دیگران واجب دینی شون را ترک کنند. برای همین با خودم تصمیم گرفتم هر وقت کسی از من انتقاد کرد، سعی کنم با روی خوش از او استقبال کنم و حتی ازش تشکر کنم.

تا من هم کمی شیعه امامم شوم:

أَبا عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أَحَبُّ إِخْوَانِی إِلَیَّ مَنْ أَهْدَى إِلَیَّ عُیُوبِی

۰۷
بهمن

وارد مترو شدم. نسبتا خلوت بود. روی صندلی نشستم. خسته بودم و سرم پایین بود. یاد کتابی که چند ساعت پیش خونده بودم افتادم. اون کتاب در مورد چگونگی مجازات قاتلین امام حسین علیه السلام بود. "... تمام بنی هاشم کشته شده بودند. دیگر یاری برای حسین باقی نمانده بود. لحظه به لحظه حلقه ی محاصره بر حسین تنگ تر میشد. در همین اوضاع حسین ندا داد : هَلْ مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ ص ... هَلْ مِنْ مُعِینٍ یَرْجُو مَا عِنْدَ اللَّهِ فِی إِعَانَتِنَا... آیا کسى هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟...آیا یاورى هست که بامید آنچه نزد خداست ما را یارى کند؟

من حسین را خوب میشناختم. از بچگی با خاندان علی آشنا بودم . از آن زمان که علی حاکم کوفه بود. میدانستم حسین فرزند رسول خداست و به دنبال قدرت طلبی قیام نکرده است. وقتی ندای غربت وی را شنیدم اشک از چشمانم لبریز شد اما،... اما... می ترسیدم به یاری او بروم ، اگر به کمک وی میرفتم معلوم نبود چه اتفاقی برایم بیفتد ، ترس بر من غلبه کرده بود و ماندن را بر رفتن ترجیح دادم ، کمک من سودی به حال وی نداشت ... در این لحظه طاقت امیر مختار تمام شد و دستور داد تا سر از تن وی جدا کنند ..." با خود میگفتم گاهی یک انتخاب و تصمیم گیری میتواند موجبات بدبختی و یا سعادت یک انسان را رقم زند. آن ملعون میتوانست با یک تصمیم صحیح به بالاترین درجات سعادت برسد اما ضعف ایمانش موجب شد تا در دنیا و آخرت بدبخت و بیچاره گردد. ای کاش چنین شرایطی در زندگی من پیش می آمد تا میتوانستم با یک انتخاب مناسب سعادت خود را رقم بزنم. در همین فکرها بودم ، سرم را بالا آوردم تا ببینم چند ایستگاه دیگر باید پیاده شم که چشمم به خانم و آقایی که بالای سر من ایستاده بودند، افتاد. اون خانم اصلا حجاب مناسبی نداشت ... . سرم را پایین انداختم ، مطمئن بودم وظیفه ام این است که نهی از منکر کنم ، اما میترسیدم. مترو شلوغ شده بود و معلوم نبود با تذکر من چه اتفاقی می افتد. میدانستم امر به معروف و نهی از منکر واجب است اما میترسیدم و جرأت انجام آن را نداشتم. در همان حال یک لحظه ذهنم را متوجه امام زمان علیه السلام کردم و از ایشان کمکم خواستم تا بتوانم وظیفه ام را به درستی انجام دهم. با استعانت از ایشان از جای خودم بلند شدم تا تو اون شلوغی اون خانم جای من بنشینه. بعدش رفتم دم گوش آقایی که همراهش بود گفتم:سلام ، ایشون خانم شما هستن؟ گفت:بله. خیلی مؤدبانه گفتم: لطفا بهشون بگین حجابشونو رعایت کنند. اون آقا هم نگاهی کرد و گفت: چشم... !  بعد هم به خانمش گفت حجابش را درست کند. به همین راحتی! هیچ اتفاق بدی هم نیفتاد. نه دعوایی ، نه داد و بیدادی و نه مشکل دیگری. نفس راحتی کشیدم. یاد داستان کربلا افتادم. تازه معنای کل یوم عاشورا و کل أرض کربلا را متوجه شدم. هر انسانی در زندگیش در معرض انتخاب هایی قرار میگیرد و تصمیمات وی مشخص می کند که او از سپاهیان حسین علیه السلام است یا از سپاهیان یزید.

علی تقی زاده

۲۵
دی

آسیب شناسی سبک زندگی(دیدار جوانان بجنورد)

 بنابراین باید آسیبشناسى کنیم؛ یعنى توجه به آسیبهائى که در این زمینه وجود دارد و جستجو از علل این آسیبها. البته ما اینجا نمیخواهیم مسئله را تمامشده فرض کنیم؛ فهرستى مطرح میکنیم: چرا فرهنگ کار جمعى در جامعهى ما ضعیف است؟ این یک آسیب است. با اینکه کار جمعى را غربىها به اسم خودشان ثبت کردهاند، اما اسلام خیلى قبل از اینها گفته است: «تعاونوا على البرّ و التّقوى»،(1) یا: «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا».(2) یعنى حتّى اعتصام به حبلاللّه هم باید دستهجمعى باشد؛ «و لا تفرّقوا».(3) چرا در برخى از بخشهاى کشورمان طلاق زیاد است؟ چرا در برخى از بخشهاى کشورمان روى آوردن جوانها به مواد مخدر زیاد است؟ چرا در روابط همسایگىمان رعایتهاى لازم را نمیکنیم؟ چرا صلهى رحم در بین ما ضعیف است؟ چرا در زمینهى فرهنگ رانندگى در خیابان، ما مردمان منضبطى به طور کامل نیستیم؟ این آسیب است. رفتوآمد در خیابان، یکى از مسائل ماست؛ مسئلهى کوچکى هم نیست، مسئلهى اساسى است. آپارتماننشینى چقدر براى ما ضرورى است؟ چقدر درست است؟ چه الزاماتى دارد که باید آنها را رعایت کرد؟ چقدر آن الزامات را رعایت میکنیم؟ الگوى تفریح سالم چیست؟ نوع معمارى در جامعهى ما چگونه است؟ ببینید چقدر این مسائل متنوع و فراگیرِ همهى بخشهاى زندگى، داخل در این مقولهى سبک زندگى است؛ در این بخش اصلى و حقیقى و واقعى تمدن، که رفتارهاى ماست. چقدر نوع معمارى کنونى ما متناسب با نیازهاى ماست؟ چقدر عقلانى و منطقى است؟ طراحى لباسمان چطور؟ مسئلهى آرایش در بین مردان و زنان چطور؟ چقدر درست است؟ چقدر مفید است؟ آیا ما در بازار، در ادارات، در معاشرتهاى روزانه، به همدیگر به طور کامل راست میگوئیم؟ در بین ما دروغ چقدر رواج دارد؟ چرا پشت سر یکدیگر حرف میزنیم؟ بعضىها با داشتن توان کار، از کار میگریزند؛ علت کارگریزى چیست؟ در محیط اجتماعى، برخىها پرخاشگرىهاى بىمورد میکنند؛ علت پرخاشگرى و بىصبرى و نابردبارى در میان بعضى از ماها چیست؟ حقوق افراد را چقدر مراعات میکنیم؟ در رسانهها چقدر مراعات میشود؟ در اینترنت چقدر مراعات میشود؟ چقدر به قانون احترام میکنیم؟ علت قانونگریزى - که یک بیمارى خطرناکى است - در برخى از مردم چیست؟ وجدان کارى در جامعه چقدر وجود دارد؟ انضباط اجتماعى در جامعه چقدر وجود دارد؟ محکمکارى در تولید چقدر وجود دارد؟ تولید کیفى در بخشهاى مختلف، چقدر مورد توجه و اهتمام است؟ چرا برخى از حرفهاى خوب، نظرهاى خوب، ایدههاى خوب، در حد رؤیا و حرف باقى میماند؟ که دیدید اشاره کردند. چرا به ما میگویند که ساعات مفید کار در دستگاههاى ادارى ما کم است؟ هشت ساعت کار باید به قدر هشت ساعت فایده داشته باشد؛ چرا به قدر یک ساعت یا نیم ساعت یا دو ساعت؟ مشکل کجاست؟ چرا در بین بسیارى از مردم ما مصرفگرائى رواج دارد؟ آیا مصرفگرائى افتخار است؟ مصرفگرائى یعنى اینکه ما هرچه گیر مىآوریم، صرف امورى کنیم که جزو ضروریات زندگى ما نیست. چه کنیم که ریشهى ربا در جامعه قطع شود؟ چه کنیم که حق همسر - حق زن، حق شوهر - حق فرزندان رعایت شود؟ چه کنیم که طلاق و فروپاشى خانواده، آنچنان که در غرب رائج است، در بین ما رواج پیدا نکند؟ چه کنیم که زن در جامعهى ما، هم کرامتش حفظ شود و عزت خانوادگىاش محفوظ بماند، هم بتواند وظائف اجتماعىاش را انجام دهد، هم حقوق اجتماعى و خانوادگىاش محفوظ بماند؟ چه کنیم که زن مجبور نباشد بین این چند تا، یکىاش را انتخاب کند؟ اینها جزو مسائل اساسى ماست. حد زاد و ولد در جامعهى ما چیست؟ من اشاره کردم؛ یک تصمیمِ زماندار و نیاز به زمان و مقطعى را انتخاب کردیم، گرفتیم، بعد زمانش یادمان رفت! مثلاً فرض کنید به شما بگویند آقا این شیر آب را یک ساعت باز کنید. بعد شما شیر را باز کنى و بروى! ماها رفتیم، غافل شدیم؛ ده سال، پانزده سال. بعد حالا به ما گزارش میدهند که آقا جامعهى ما در آیندهى نه چندان دورى، جامعهى پیر خواهد شد؛ این چهرهى جوانى که امروز جامعهى ایرانى دارد، از او گرفته خواهد شد. حد زاد و ولد چقدر است؟ چرا در بعضى از شهرهاى بزرگ، خانههاى مجردى وجود دارد؟ این بیمارى غربى چگونه در جامعهى ما نفوذ کرده است؟ تجملگرائى چیست؟ بد است؟ خوب است؟ چقدرش بد است؟ چقدرش خوب است؟ چه کار کنیم که از حد خوب فراتر نرود، به حد بد نرسد؟ اینها بخشهاى گوناگونى از مسائل سبک زندگى است، و دهها مسئله از این قبیل وجود دارد؛ که بعضى از اینهائى که من گفتم، مهمتر است. این یک فهرستى است از آن چیزهائى که متن تمدن را تشکیل میدهد. قضاوت دربارهى یک تمدن، مبتنى بر اینهاست.

۱۳۹۱/۰۷/۲۳، دیدار جوانان بجنورد

۲۵
دی

شرط دوم(برای ایجاد تمدن اسلامی به جای تمدن غربی)، پرورش انسان است. حال در آن‌جایى که فکر و انسان باید تولید شود، ببینید نقش‌آفرینان چه کسانى هستند. این نقش‌آفرینان کسانى هستند که باید بتوانند افکار را هدایت کنند. این یک بُعد قضیه است. چون این راه جز با پاى ایمان و نیروى ایمان و عشق طى‌شدنى نیست، باید کسانى باشند که بتوانند روح ایمان را در انسانها پرورش دهند. بدون شک مدیران جامعه جزو نقش‌آفرینانند؛ سیاستمداران جزو نقش‌آفرینانند؛ متفکّران و روشنفکران جزو نقش‌آفرینانند؛ آحاد مردم هر کدام به نحوى مى‌توانند در خور استعداد خود نقش‌آفرینى کنند؛ اما نقش علماى دین، نقش کسانى که در راه پرورش ایمان مردم از روش دین استفاده مى‌کنند، یک نقش یگانه است؛ نقش منحصر به فرد است. مدیران جامعه هم براى این‌که بتوانند درست نقش‌آفرینى کنند، به علماى دین احتیاج دارند. سیاستمداران و فعّالان سیاسى در جامعه نیز همین‌طور. محیطهاى گوناگون علمى و روشنفکرى نیز همین‌طور. برقى از سخن یک عالمِ دینِ پارسا و زمان‌شناس ممکن است بجهد، ظلماتى را از دلى یا دلهایى بزداید؛ چقدر هدایتها به این ترتیب اتّفاق افتاده است. این نقش، نقش یگانه است. نقش‌آفرینى را به علماى دین منحصر نمى‌کنیم؛ اما جایگاه نقش‌آفرینى علماى دین را از همه‌ى جایگاههاى دیگر برجسته‌تر مى‌بینیم؛ به این دلیل روشن که در این راه، اندیشه‌ى دینى و ایمان دینى براى انسانها لازم است؛ تولید فکر اسلامى براى این راه ضرورى و لازم است و اگر علماى دین سر صحنه نباشند، دیگرى نمى‌تواند این کار را انجام دهد. البته عالم دین با آن شرایطى که نیاز به آن شرایط هست، اى بسا نتواند این نقش را ایفا کند؛ او هم اگر این شرایط را نداشته باشد، نخواهد توانست؛ که حالا من بعد در دنباله‌ى عرایضم مطالبى در این زمینه هم عرض خواهم کرد. البته در آحاد مردم هم نقش‌آفرینىِ دینى هست؛ از راه امر به معروف و نهى از منکر؛ از راه آماده‌سازى خود براى این‌که در یک جایگاه نقش‌آفرین قرار گیرند.

بیانات 14 مهر 1379

۲۷
آذر

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ الَّتی‏ کانَتْ حاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ یَعْدُونَ فِی السَّبْتِ إِذْ تَأْتیهِمْ حیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ یَوْمَ لا یَسْبِتُونَ لا تَأْتیهِمْ کَذلِکَ نَبْلُوهُمْ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ (163) وَ إِذْ قالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدیداً قالُوا مَعْذِرَةً إِلى‏ رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ (164) فَلَمَّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذینَ ظَلَمُوا بِعَذابٍ بَئیسٍ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ (165) فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئینَ (166)

یکی از تکالیف یهودیان این بود که روز شنبه برایشان صید حرام بود. خدا این ها را امتحان کرد: «اِذْ تَأْتیهِمْ حیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ یَوْمَ لایَسْبِتُونَ لا تَأْتیهِم» 1گروهى از یهود کنار دریا یا رودخانه اى زندگى مى‌کردند، روز شنبه ماهى ها به کنار ساحل مى‌آمدند و صید آن ها به راحتى ممکن بود، در حالى که روزهاى دیگر این گونه نبود؛ از آن طرف، روز شنبه هم صید کردن حرام بود. سرانجام بعضى از ایشان طاقت نیاورده، به این صورت حیله اى زدند که کنار ساحل حوضچه هایى کندند؛ روز شنبه راه حوضچه ها را باز مى‌کردند، زمانى که آب رودخانه همراه با ماهى ها داخل حوضچه ها مى‌شد جلوى آب را مى‌بستند. روز یکشنبه ماهى ها را صید مى‌کردند. خدا به سبب این کار، آن ها را مسخ کرد، «فَلَمّا عَتَوا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئین» خدا ایشان را مسخ نموده به میمون تبدیل کرد؛

همه این افراد کسانى نبودند که روز شنبه بر خلاف نهى خداوند ماهى صید مى‌کردند. گروهى نیز از کسانى که صید نمى‌کردند به عذاب گرفتار آمدند و مسخ شدند. این قوم سه دسته بودند: دسته اول روز شنبه صید مى‌کردند، دسته دیگر صید نمى‌کردند ولى دسته اول را نیز نهى نکرده و متعرض آن ها نمى‌شدند، دسته سوم نه تنها خودشان صید نمى‌کردند، بلکه دیگران را از این کار نهى مى‌کردند و مى‌گفتند چرا صید مى‌کنید، این کار گناه است. دسته دوم که صید نمى‌کردند و متعرض گروه اول هم نمى‌شدند، به آمرین به معروف مى‌گفتند، چه فایده اى دارد که آن ها را از صید نهى مى‌کنید؟ متوجه عرض بنده هستید؟ یعنى این تلقى که چون امر به معروف فایده ندارد، انجام نمى‌دهیم. به کسانى که علیرغم علم به مؤثر نبودن امر به معروف، نسبت به این کار اقدام مى‌کردند، مى‌گفتند چه فایده اى دارد که دائم با آن ها بحث مى‌کنید، آن ها را به حال خود رها کنید، «وَ اِذْ قالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدیداً قالُوا مَعْذِرَةً اَلى رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُون»2 خدا بنا است ایشان را هلاک کند، پس براى چه آن ها را موعظه مى‌کنید؟ «قالُوا مَعْذِرَةً اَلى رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُون» اول این که ما نزد خدا عذرى داشته باشیم، دیگر این که قطع نداریم که بطور کلى حرف ما مؤثر نباشد، شاید در بین این گروه بعضى تحت تأثیر قرار بگیرند. به هر حال، از بین این قوم که سه گروه بودند، دسته اى که ـ على رغم این که چندان اثرى نداشت ـ از منکر نهى مى‌کردند، نجات یافتند، دو دسته دیگر به عذاب مبتلا و به بوزینه تبدیل شدند.[1]



[1] آیت الله مصباح یزدی، کتاب آذرخشی دیگر از آسمان کربلا، ص164

۱۶
آذر

آوای انتظار امر به معروف و نهی از منکر برای همراه اول آماده شد:

مراحل فعالسازی:

تماس با شماره 9990

انتخاب شماره: 3

انتخاب شماره: 3

انتخاب شماره: 1

انتخاب کد مورد نظر (مثلا:30924(

زدن # (مربع)

کدهای موجود:

30918

30920

30921

30923

30924

30925

30927

 

۱۶
آذر

بسم الله الرحمن الرحیم

سوار مترو شدم، مقصد شهر ری است، مقصد زیارت سید الکریم است، به قول عمو نجف مقصد شابدلعظیم است.

برای توی راه و رسیدن به مقصد، کتاب الف را انتخاب کردم که بخوانم، بریده هایی از کلام وحی در بیانات آیت الله جوادی آملی، کتاب کم حجم و پر مطلبی است؛ برای توی راه خیلی گزینه ی خوبی است، مطالبش تکه تکه و پر محتواست. قطار که آمد بلافاصله سوار شدم و روبه روی صندلی ها ایستادم و لوله ی گاز درون قطار را مستمسک قرار داده، کتاب را از کیفم خارج کردم و مشغول مطالعه شدم:

صفحه ی 17 کتاب مطلبی با عنوان «خلع سلاحش کنید» آمد:

انبیاء بیش از هر چیزی سعی کردند که یاد خدا را در دلها احیاء کنند؛ این یاد خدا مقدم بر هر چیز است، مقدم بر یاد خود انس...

صدای صحبت بلند بلند یک نفر از صندلی های عقب تمرکزم را به هم ریخت، داشت بلند بلند میگفت: برو بابا تو هم همش از این فکرها میکنی، آره اصلا آره با اون بودم، اَه...

ادامه دادم:

این یاد خدا مقدم بر هر چیز است، مقدم بر یاد خود انسان هم هست. چون خدا به ما از خو...

دوباره صدای پسر حواسم را پرت کرد: بابا به خدا خواهر دوستم بود، من اصلا اونو نمیشناسم، من رفته بودم خونه ی رضا خواهرش هم اونجا بود؛ همین.

۱۶
آذر

بسم الله

آن زمان که علی علیه السلام بر فراز منبر کوفه خطاب به کوفیان فرمود: «ای مردمان، امر به معروف و نهی از منکر را بپادارید تا مبادا شرورانتان بر شما تسلط یابند و نیکانتان جواب داده نشوند.[1]» کوفیان درجه اهمیت این کلام را درک نکردند، اما همان دم میشد اضطراب را در نگاه علی علیه السلام نگاره کرد. اضطراب از این که کوفیان این فریضه مهم را ترک کنند و همین شهر را قتلگاه و اسارتگاه آل علی علیه السلام کنند.

سالها گذشت و کوفیان به نماز و روزه و کسب و کار خود مشغول بودند در حالیکه آن اصل مهم را از یاد برده بودند. اصلی که امام باقر علیه السام آن را به عنوان برپاکننده ی سایر واجبات معرفی می کنند (بها تقام الفرائض)[2]. کوفیان در ظاهر زندگی مسلمانانه ای داشتند و به ندای حسین علیه السلام که فرمود: «آیا نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل خودداری نمی گردد؟[3]» توجه نکردند تا اینکه در یک روز تاریک با فریاد شیرزنی که قافله سالار کاروان نور بود از خواب زمستانی خود بیدار شدند. (ای اهل کوفه، اهل نیرنگ و غدر و ...)

آری راز نفرت انگیز بودن کوفیان بی توجهی به اصل مهم و اساسی امر به معروف و نهی از منکر بود. کوفیان بی توجه نسبت به ولی زمان خود، اراذل خود را از کارهای بد و دشمنی با ولی نهی نکردند و یکدیگر را به کارهای خوب و حمایت و جانثاری در راه ولایت امر ننمودند.

و شد آن چه که نباید می شد ....



[1]                        تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج‏6، ص: 176

[2]                        الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 56

[3] بحار الانوار، جلد 75، صفحه 116

۱۶
آذر
۱۵
آذر

 

  راهبردهای مقام معظم رهبری در زمینه ی

 امر به معـــروف و نهی از منــکر

 جلد کتاب

ناشر: خیزش نو

آدرس ناشر: تهران، خیابان حافظ، پایین تر از طالقانی، خیابان رشت، پلاک 67

برای تهیه کتاب، با شماره های

 

09125086844

 

مرکز پخش:    66977580-021 (پنج خط)

تماس حاصل فرمائید.

دریافت فایل جدیدتر کتاب
حجم: 1.81 مگابایت

۲۳
آبان

عبرتهای عاشورا 1


قرآن و حدیث و امام و آقا

۱۱
آبان

واجب فراموش شده

بیانات امام خامنه ای

دریافت کتابچه
عنوان: بیانات امام خامنه ای
سایز: 2.91 مگابایت
توضیحات: بیانات امام خامنه ای در مورد امر به معروف و نهی از منکر

برگه A5

۱۱
آبان

ده‌نفر، صدنفر، هزارنفر!



دریافت فایل
عنوان: تکرار نهی، ده‌نفر، صدنفر، هزارنفر!
سایز: 1.75 مگابایت
توضیحات: دیدار بسیجیان

مدت زمان: 1 دقیقه 54 ثانیه

به آن آدم بدکار، به آن آدم خلافکار، به آن آدمى که اشاعه فحشا مى‌کند، به آن آدمى که مى‌خواهد قبح گناه را از جامعه ببرد، مردم باید بگویند. ده‌نفر، صدنفر، هزارنفر! افکارعمومى روى وجود و ذهن او باید سنگینى کند. این، شکننده‌ترین چیزهاست

۱۱
آبان

نگویید به من چه؛ او هم نمى ‏تواند بگوید به تو چه؛ اگر هم گفت، شما اعتنا نکنید.



دریافت فایل
عنوان: در دیدار با جوانان، نگویید به من چه، او هم ...
سایز: 3.14 مگابایت

مدت زمان: 3 دقیقه 26 ثانیه

امروز در بعضى از کشورهاى به اصطلاح اسلامى، چند میلیون‏ جوان‏ دستشان را در جیبشان مى‏کنند و سوت مى‏زنند

متن ادامه بیانات در ادامه مطلب

۱۱
آبان

آیا تبلیغ و ترویج امر به معروف و نهی از منکر هم واجب است؟

(استفتاء اینترنتی از دفتر مقام معظم رهبری مدظله العالی)


بسمه تعالی

 سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

همانطور که امر به معروف و نهى از منکر با وجود شرایط و حفظ مراتب، وظیفه مکلفین مى‌باشد. ترویج و تبلیغ این فریضه مهم اساسی و حیاتی برای کسانی که این فریضه را ترک کردند و یا نمی‌دانند واجب است.

موفق و مؤید باشید


آدرس پیگیری استفتاء: http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=istifta&mode=p

کد پیگیری: 8ab9c2719462d9cd

۰۲
آبان

سلاح زبان



دریافت فایل
مدت زمان: 2 دقیقه 16 ثانیه
بعضى خیال مى‏کنند تا منکرى دیده شد، باید با مشت به سراغش بروند! نه، ما سلاحى داریم که از مشت کارگرتر است. آن چیست؟ سلاح زبان.

ادامه متن، در ادامه مطلب

 

۰۲
آبان
واجب فراموش شده


دریافت فایل
مدت زمان: 4 دقیقه 18 ثانیه

ما باید خود را به سرچشمه‏ى اسلام برسانیم تا زندگى به تمامى شیرین شود. قرآن کریم مى‏فرماید: «الّذین ان مکّناهم فی الارض اقاموا الصّلاة و آتوا الزّکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر» من مى‏خواهم این واجب فراموش‏شده‏ى اسلام را به یاد شما و ملت ایران بیاورم: امر به‏ معروف‏ و نهى از منکر. همه‏ى آحاد مردم باید وظیفه‏ى امر کردن به کار خوب و نهى کردن از کار بد را براى خود قائل باشند. این، تضمین‏کننده‏ى حیات طیبه در نظام اسلامى خواهد بود. عمل کنیم تا آثارش را ببینیم.

ادامه متن، در ادامه مطلب

۲۶
مهر

در آخرالزمان، مردم ریاکارى پیدا می شوند که دائماً آیه قرآن و دعا می خوانند «وَ یَتَنَسَّکونَ» اظهار مقدس مآبى می کنند «حُدَثاءُ سُفَهاءُ» یک مردم تازه‏ به‏ دوران‏ رسیده احمقى هم هستند. تنها چیزى که این مقدس مآب‏ها به آن اعتنا ندارند، امر به معروف و نهى از منکر است. «لایوجِبونَ امْراً بِمَعْروفٍ وَ لا نَهْیاً عَنْ مُنْکَرٍ الّا اذا امِنُوا الضَّرَرَ» اینها تا مطمئن نشوند که امر به معروف و نهى از منکر کوچکترین ضررى به ایشان نمی زند، به آن تن نمی دهند. «یَطْلُبونَ لِانْفُسِهِمُ الرُّخَصَ وَ الْمَعاذیرَ» دائم دنبال این هستند که یک راه فرارى براى امر به معروف‏ و نهى از منکر پیدا کنند، یک عذرى بتراشند که خوب، دیگر نمی شود، دیگر ممکن نیست. «یُقْبِلونَ عَلى الصَّلوةِ وَ الصِّیامِ وَ ما لایُکَلِّفُهُمْ فى نَفْسٍ وَ لا مالٍ» دنبال آن عبادتهایى هستند که نه به جان، نه به مال و نه به حیثیتشان ضرر می زند (مثل نماز و روزه) اما اگر وظیفه‏اى ضررى به جایى می زند، دیگر آن را قبول ندارند. تا آنجا که می فرماید اگر نماز هم به کار یا حیثیت یا جانشان ضرر می زد، آن را رها می کردند: «کَما رَفَضوا اسْمَى الْفَرائِضِ وَ اشْرَفَها» همان‏طور که عالیترین و شریفترین فریضه‏ها را رها کردند، نماز را هم رها می کردند. آن عالیترین و شریفترین فریضه‏ها کدام است؟ «انَّ الْامْرَ بِالْمَعْروفِ وَ النَّهْىَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَریضَةٌ بِها تُقامُ الْفَرائِضُ» [امر به معروف و نهى از منکر] فریضه بزرگى است که سایر فرایض به وسیله آن بپا می شود. باید امر به معروف و نهى از منکر باشد تا نمازى باشد، تا زکاتى باشد، تا حجّى باشد، تا خمسى باشد، تا معاملاتى باشد، تا قانونى باشد، تا اخلاقى باشد. باز قسمتى از حدیث را حذف می کنم. فرمود: «انَّ الْامْرَ بِالْمَعْروفِ وَ النَّهْىَ عَنِ الْمُنْکَرِ سَبیلُ الْانْبِیاءِ» همانا امر به معروف و نهى از منکر راه همه پیامبران است‏ «مِنْهاجُ الصُّلَحاءِ، بِها تُقامُ الْفَرائِضُ وَ تَأمَنُ الْمَذاهِبُ وَ تَحِلُّ الْمَکاسِبُ وَ تُرَدُّ الْمَظالِمُ وَ تُعْمَرُ الْارْضُ» «1» [شیوه همه صالحان است‏]، واجبات خدا به این وسیله بپا داشته می شود، راهها به این وسیله امن می گردد، کسبها به این وسیله حلال و مظالم به این وسیله بازمى گردد، زمین به این وسیله آباد می شود.

مجموعه‏آثاراستادشهیدمطهرى/ج‏17/مقام امر به معروف و نهى از منکر در اسلام صفحه307