واجب فراموش شده

احیای امر به معروف و نهی از منکر بین مؤمنین

واجب فراموش شده

احیای امر به معروف و نهی از منکر بین مؤمنین

واجب فراموش شده

طلبه‌ای که دوست دارد واجب فراموش شده، دیگر فراموش شده نماند!!!

هدف وبلاگ: ارائه جزوات و محصولات فرهنگی
(پوستر، بروشور، کارت، کلیپ صوتی و ....)
در زمینه امر به معروف و نهی از منکر

ehya.blog@gmail.com
شماره تماس: 09191234351
**********************************
تأثیر امر و نهى زبانى - اگر انجام گیرد - از تأثیر مشت پولادین حکومتها بیشتر است.
من چند سال است که گفته‏ ام امر به معروف و نهى از منکر ...
تجربه کنید. منکرى را که دیدید، با زبان تذکّر دهید.
اصلاً لازم هم نیست زبان گزنده باشد و یا شما براى رفع آن منکر، سخنرانى بکنید. یک کلمه بگویید: آقا! خانم! برادر! این منکر است.
شما بگویید، نفر دوم بگوید، نفر سوم بگوید، نفر دهم بگوید، نفر پنجاهم بگوید؛ کى مى‏تواند منکر را ادامه دهد؟
... بعضى گفته‏ اند که باید احتمال تأثیر وجود داشته باشد. من مى‏ گویم احتمال تأثیر همه جا قطعى است ...
براى مردم، حرف اثر دارد.
امام خامنه ای

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۲۲ مطلب با موضوع «روایت» ثبت شده است

۲۸
مهر

تابلوی امر به معروف

دریافت
عنوان: تابلوی امر به معروف
حجم: 11 مگابایت
 

 

دوستان

می‌توانید این بنر بالا را (با درج نام مجموعه خود در قسمت مهیا شده در پایین بنر) برای مسجد یا هیئت و مجموعه خود چاپ کنید.

این تابلو با ابعاد 160 در 120 سانتی‌متر از 6 قسمت به اندازه برگه A4 تشکیل شده.

برای نمونه می‌توانید برگه‌های آماده زیر را چاپ و استفاده نمایی:

 

 

التماس دعا

۱۰
آبان

بهترین دوست

دریافت پوستر
عنوان: بهترین دوست
حجم: 543 کیلوبایت
 

۲۲
شهریور

دریافت اینفوگرافیک
حجم: 4.52 مگابایت
 

 

۲۸
تیر

قرآن:
 «کسانى که مردم به آنان گفتند که مردم براى جنگ با شما فراهم آمده‏اند، از آنها بترسید، پس این سخن بر ایمانشان بیفزود و گفتند خدا ما را بسنده است و نیکو یاورى است او».

حدیث:
12919. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: مبادا کسى از شما در جایى که پاى امرى از خدا در میان است و باید سخن بگوید، با سکوت کردن، خود را کوچک کند؛ زیرا [فرداى قیامت‏] نمى‏تواند بگوید: خدایا! از مردم ترسیدم. چون خداوند جواب مى‏دهد: سزاوارتر آن بود که از من بترسى.
12920. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: مبادا بفهمم که فردى از شما دانش (اطلاعاتى) داشته باشد و از ترس مردم آن را کتمان کند.
12921. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هر گاه دیدى امّت من از این که به ستمگر بگویند: تو ستمگرى، مى‏هراسند، فاتحه آنها خوانده شده است.
12922. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ترس از مردم مانع از آن نشود که فردى از شما، هرگاه حقّى را ببیند یا بشنود، به زبان بیاورد.
12923. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هان! مبادا ترس از مردم مانع از آن شود که فردى از شما حق را ببیند و نگوید. [که حق گویى‏] نه اجلى را نزدیک مى‏کند و نه روزیى را دور مى‏گرداند.
12924. الترغیب و الترهیب: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ یک از شما نباید خود را کوچک کند. عرض کردند: اى رسول خدا! چگونه کسى از ما خود را کوچک مى‏کند؟ فرمود:
به این ترتیب که در جایى خود را موظّف به سخن گفتن بداند و چیزى نگوید. خداوند عزّ و جلّ در روز قیامت به او مى‏فرماید: چه چیز مانع از آن شد که درباره فلان و بهمان چیز سخنى نگویى؟ عرض مى‏کند: ترس از مردم! خداوند مى‏فرماید: سزاوارتر آن بود که از من مى‏ترسیدى.

 

۲۸
تیر

الکتاب:
الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إیمانا وَ قالُوا حَسْبُنا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ».

 آل عمران: 173.

الحدیث:
12919. رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: لا یُحَقِّرَنَّ أحَدُکُم نَفسَهُ أن یَرى أمرا للّهِ تَعالى فیهِ مَقالٌ، فلا یَقولَ: یا رَبِّ، خَشیَةَ النّاسِ! فیَقولَ: فإیّایَ کُنتَ أحَقَّ أن تَخشى.

کنز العمّال: 5534.
12920. عنه صلى الله علیه و آله: لا أعرِفَنَّ رَجُلًا مِنکُم عَلِمَ عِلما فکَتَمَهُ فَرَقا مِنَ النّاسِ.

کنز العمّال: 29152، 29532.

12921. عنه صلى الله علیه و آله: إذا رَأیتَ امَّتی تَهابُ الظّالِمَ أن تَقولَ لَهُ: إنَّکَ ظالِمٌ، فقَد تُوُدِّعَ مِنهُم.

کنز العمّال: 5540.

12922. عنه صلى الله علیه و آله: لا یَمنَعَنَّ أحَدَکُم هَیبَةُ النّاسِ أن یَقولَ الحَقَّ إذا رَآهُ أو سَمِعَهُ.

کنز العمّال: 5567.

12923. عنه صلى الله علیه و آله: ألا لا یَمنَعَنَّ أحَدَکُم هَیبَةُ النّاسِ أن یَقولَ الحَقَّ إذا رَآهُ أن یَذَّکَّرَ بِعِظَمِ اللّهِ، لا یُقَرِّبُ مِن أجَلٍ و لا یُبعِدُ مِن رِزقٍ.

کنز العمّال: 5570.

12924. الترغیب و الترهیب: قال رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله: لا یُحَقِّرَنَّ أحَدُکُم نَفسَهُ. قالوا: یا رَسولَ اللّهِ،
و کَیفَ یُحَقِّرُ أحَدُنا نَفسَهُ؟ قالَ: یَرى أنَّ عَلَیهِ مَقالًا، ثُمّ لا یَقولُ فیهِ، فیَقولُ اللّهُ عَزَّ و جلَّ یَومَ القِیامَةِ: ما مَنَعَکَ أن تَقولَ فی کَذا و کَذا؟ فیَقولُ: خَشیَةُ النّاسِ! فیَقولُ: فإیّایَ کُنتَ أحَقَّ أن تَخشى.

الترغیب و الترهیب: 3/ 227/ 14.

۲۸
تیر

قرآن:
 «اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید! چرا مى‏‌گویید آن چه را که خود عمل نمى‏‌کنید؟ خداوند سخت به خشم مى‏‌آید از این که چیزى بگویید که خود عمل نمى‏‌کنید».
 «آیا شما که کتاب را مى‏‌خوانید، مردم را به نیکى فرمان مى‏‌دهید و خود را از یاد مى‏‌برید؟ چرا اندیشه نمى‏‌کنید؟».
حدیث:
12885. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: روز قیامت مردى را مى‏‌آورند و در دوزخ مى‏‌افکنند و روده‏‌هایش از شکمش بیرون مى‏‌ریزد و در جهنم مانند خر آسیاب مى‏‌چرخد. دوزخیان دور او را مى‏‌گیرند و مى‏‌گویند: فلانى! چه شده است؟ مگر امر به معروف و نهى از منکر نمى‏‌کردى؟ پاسخ مى‏‌دهد: چرا، امر به معروف مى‏‌کردم، اما خود عمل نمى‏‌کردم و نهى از منکر مى‏‌کردم لیکن خودم مرتکب آن مى‏‌شدم.
12886. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى پسر مسعود! از آنان مباش که بر مردم سخت مى‏‌گیرند و بر خود آسان. خداوند متعال مى‏‌فرماید: «چرا مى‏‌گویید چیزى را که خود عمل نمى‏‌کنید؟».
12887. امام على علیه السلام: من شأن خود را بالاتر از آن‏ مى‏‌دانم که آنچه را خودم ترک نمى‏‌کنم مردم را از آنها باز دارم، یا به کارى فرمانشان دهم که خود جلوتر به آن عمل نکنم.

12888. امام على علیه السلام: چونان کسى مباش که بى عمل به آخرت امید مى‏‌بندد ... از خلافکارى و گناه باز مى‏‌دارد، اما خود باز نمى‏‌ایستد و به کارهاى خوب فرمان مى‏‌دهد، ولى خود انجام نمى‏‌دهد.
12889. امام على علیه السلام: آشکارترین منافق کسى است که به فرمانبرى از خدا فرمان مى‏‌دهد و خود بدان عمل نمى‏‌کند و از گناه باز مى‏‌دارد و خود از آن باز نمى‏‌ایستد.
12890. امام على علیه السلام: در گمراهى انسان همین بس که مردم را به چیزى فرمان دهد، که خود انجام نمى‏‌دهد و آنها را از چیزى باز دارد که خود باز نمى‏‌ایستد.
12891. امام على علیه السلام: در نادانى انسان همین بس که بر مردم کارهایى را خُرده بگیرد که مانند آنها را خود انجام مى‏‌دهد.
12892. امام على علیه السلام: نفرین خدا بر کسانى که به خوبى فرمان مى‏‌دهند و خود آن را فرو مى‏‌گذارند و بر کسانى که از زشتى باز مى‏‌دارند و خود مرتکب آن مى‏‌شوند.
12893. امام على علیه السلام: بسا کسانى که به کارهاى خوب فرمان مى‏‌دهند و خود بدانها عمل نمى‏‌کنند؛ بسا کسانى که از بدى باز مى‏‌دارند و خود باز نمى‏‌ایستند؛ بسا کسانى که پند مى‏‌دهند و خود پند نمى‏‌پذیرند؛ بسا دانایانى که از دانش خود بهره برنمى‏‌گیرند.

۲۸
تیر

الکتاب:
یا أیُّها الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ* کَبُرَ مَقْتا عِنْدَ اللّهِ أنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ».

الصفّ: 2، 3.
أ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أنْفُسَکُمْ وَ أنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أ فَلا تَعْقِلُونَ».

البقرة: 44.

 

الحدیث:
12885. رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: یُؤتى بِالرَّجُلِ یَومَ القِیامَةِ فیُلقى فی النّارِ، فتَندَلِقُ أقتابُ بَطنِهِ فیَدورُ بِها کما یَدورُ الحِمارُ فی الرَّحى، فیَجتَمِعُ إلَیهِ أهلُ النّارِ فیَقولونَ: یا فُلانُ، ما لَکَ؟ أ لَم تَکُن تَأمُرُ بِالمَعروفِ و تَنهى عَنِ المُنکَرِ؟! فیَقولُ: بَلى کُنتُ آمُرُ بِالمَعروفِ و لا آتیهِ، و أنهى عَنِ المُنکَرِ و آتیهِ.

الترغیب و الترهیب: 3/ 233/ 1.

12886. عنه صلى الله علیه و آله: یَا بنَ مَسعودٍ، لا تَکُنْ مِمَّن یُشَدِّدُ عَلَى النّاسِ و یُخَفِّفُ عَن نَفسِهِ، یَقولُ اللّهُ تَعالى: «لِمَ تَقولونَ ما لا تَفعَلونَ»؟! مکارم الأخلاق: 2/ 361/ 2660.

12887. الإمامُ علیٌّ علیه السلام: إنّی لأَرفَعُ نَفسی أن أنهى‏
النّاسَ عَمّا لَستُ أنتَهی عَنهُ، أو آمُرَهُم بِما لا أسبِقُهُم إلَیهِ بعَمَلی.

غرر الحکم: 3780

12888. عنه علیه السلام: لا تَکُنْ مِمَّن یَرجو الآخِرَةَ بغَیرِ العَمَلِ ... یَنهى و لا یَنتَهی، و یَأمُرُ بِما لا یَأتی.

نهج البلاغة: الحکمة 150.

12889. عنه علیه السلام: أظهَرُ النّاسِ نِفاقا: مَن أمَرَ بِالطّاعَةِ و لَم یَعمَل بِها، و نَهى عَنِ المَعصِیَةِ و لَم یَنتَهِ عَنها.

غرر الحکم: 3214.

12890. عنه علیه السلام: کَفى بِالمَرءِ غَوایَةً أن یَأمُرَ النّاسَ بِما لا یَأتَمِرُ بِهِ، و یَنهاهُم عَمّا لا یَنتَهی عَنهُ.

غرر الحکم: 7072.

12891. عنه علیه السلام: کَفى بِالمَرءِ جَهلًا أن یُنکِرَ عَلَى النّاسِ ما یَأتی مِثلَهُ.

غرر الحکم: 7073.

12892. عنه علیه السلام: لَعَنَ اللّهُ الآمِرینَ بِالمَعروفِ التّارِکینَ لَهُ، و النّاهینَ عَنِ المُنکَرِ العامِلینَ بِهِ.

نهج البلاغة: الخطبة 129.

12893. عنه علیه السلام: رُبَّ آمِرٍ غَیرُ مُؤتَمِرٍ، رُبَّ زاجِرٍ غَیرُ مُزدَجِرٍ، رُبَّ واعِظٍ غَیرُ مُرتَدِعٍ، رُبَّ عالِمٍ غَیرُ مُنتَفِعٍ.

غرر الحکم: 5359، 5360، 5361، 5362.

۲۸
تیر

رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: إنَّ اللّهَ لا یُعَذِّبُ العامَّةَ بِعَمَلِ الخاصَّةِ؛ حتّى تَکونَ العامَّةُ تَستَطیعُ تُغَیِّرُ عَلَى الخاصَّةِ، فإذا لَم تُغَیِّرِ العامَّةُ عَلى الخاصَّةِ عَذَّبَ اللّهُ العامَّةَ و الخاصَّةَ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: تا زمانى که عموم مردم در صدد تغییر خلافکاریهاى عدّه‏اى خاص برآیند، خداوند عموم را به گناه عدّه‏اى خاص عذاب نمى‏کند. اما اگر عموم مردم در صدد اصلاح آن عدّه خاص برنیایند، خداوند عموم مردم و آن عدّه خاص را عذاب مى‏کند.

کنز العمّال: 5515.

الإمامُ علیٌّ علیه السلام: أیُّها النّاسُ، إنَّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ لا یُعَذِّبُ العامَّةَ بِذَنبِ الخاصَّةِ إذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنکَرِ سِرّا مِن غَیرِ أن تَعلَمَ العامَّةُ، فإذا عَمِلَتِ الخاصَّةُ بِالمُنکَرِ جِهارا فلَم یُغَیِّرْ ذلکَ العامَّةُ، استَوجَبَ الفَریقانِ العُقوبَةَ مِنَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ.

امام على علیه السلام: اى مردم! همانا خداوند متعال عموم مردم را به گناه عدّه‏اى خاص عذاب نمى‏کند، اگر آن عدّه در نهان زشت کارى کنند و عموم از آن آگاه نباشند. اما اگر عدّه‏اى خاص آشکارا گناه کنند و عموم مردم اعتراض ننمایند، در این صورت هر دو دسته سزاوار کیفر خداوند متعال هستند.

بحار الأنوار: 100/ 78/ 34.

بحار الأنوار عن الإمامِ الصّادقِ عَن أبیه علیهما السلام: قالَ رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله: إنَّ المَعصِیَةَ إذا عَمِلَ بِها العَبدُ سِرّا لَم تَضُرَّ إلّا عامِلَها، و إذا عَمِلَ بِها عَلانِیَةً و لَم یُغَیَّرْ عَلَیهِ أضَرَّتِ العامَّةَ.

قالَ جَعفرُ بنُ مُحمّدٍ علیهما السلام: و ذلکَ أنَّهُ یَذِلُّ بِعَمَلِهِ دینُ اللّهِ، و یَقتَدی بِهِ أهلُ عَداوَةِ اللّهِ.

بحار الأنوار: امام صادق به نقل از پدر بزرگوارش علیهما السلام فرمود: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود اگر آدمى گناه را پنهانى انجام دهد، جز به گنهکار زیان نمى‏زند، ولى اگر آشکارا انجامش دهد و کسى به او اعتراض نکند، زیانش به همگان مى‏رسد.

امام صادق علیه السلام فرمود: علّتش این است که او با گناه آشکار خود، دین خدا را خوار مى‏کند و دشمنان خدا از او سرمشق مى‏گیرند.

بحار الأنوار: 100/ 78/ 35.

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: ما أقَرَّ قَومٌ بِالمُنکَرِ بَینَ أظهُرِهِم لا یُغیِّرونَهُ إلّا أوشَکَ أن یَعُمَّهُمُ اللّهُ عَزَّ و جلَّ بِعِقابٍ مِن عِندِهِ.

امام صادق علیه السلام: هر گاه مردمى در برابر زشت کاریهایى که در میانشان صورت مى‏گیرد دم فرو بندند و آن را تغییر ندهند، زود باشد که خداوند عزّ و جلّ کیفر خود را شامل همه آنان سازد.

بحار الأنوار: 100/ 78/ 36.

۲۸
تیر

رسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله:

إذا لَم یأمُروا بِمَعروفٍ و لَم یَنهَوا عَن مُنکَرٍ و لَم یَتَّبِعوا الأخیارَ مِن أهلِ بَیتی، سَلَّطَ اللّهُ عَلَیهِم شِرارَهُم، فیَدعوا عِندَ ذلکَ خِیارُهُم فلا یُستَجابُ لَهُم.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هرگاه [مردم‏] امر به معروف و نهى از منکر نکنند، و از نیکان خاندان من پیروى ننمایند، خداوند بَدان آنها را بر ایشان مسلّط گرداند، و در این هنگام نیکانشان دعا کنند و دعایشان مستجاب نشود.

الأمالی للصدوق: 385/ 493.

عنه صلى الله علیه و آله:

إذا عَظَّمَت امَّتیَ الدّنیا نُزِعَت مِنها هَیبَةُ الإسلام، و إذا تَرَکَتِ الأمرَ بِالمَعروفِ و النَّهیَ عَنِ المُنکَرِ حُرِمَت بَرَکَةَ الوَحیِ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هرگاه دنیا در نظر امّت من بزرگ آید، شکوه اسلام از آنان گرفته شود و هر گاه امر به معروف و نهى از منکر را وا گذارند، از برکت وحى محروم گردند.

کنز العمّال: 6070.

عنه صلى الله علیه و آله:

لَتَأمُرُنَّ بِالمَعروفِ و لَتَنهَوُنَّ عَنِ المُنکَرِ أو لَیَلحِیَنَّکُمُ اللّهُ کما لَحَیْتُ‏ عَصایَ هذِه لِعودٍ فی یَدِهِ.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: باید امر به معروف و نهى از منکر کنید، و گر نه همان گونه که من پوست این چوبدستى خود را کنده‏‌ام، خداوند پوست شما را مى‏‌کَنَد.

 المجازات النبویّة: 353/ 271.

۰۹
آبان

قرآن

آیه نخست

(و لتکن منکم امة یدعون الی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولئک هم المفلحون)

واژه «ولتکن» در آیه مبارکه، دلالت دارد بر وجوب وجود گروهی از امت که مردمان را به خیر بخوانند و امر به معروف و نهی از منکرکنند.

در این جا کسی نگوید که آیه دلالت بر وجوب نمی کند چرا که «خیر» اعم است از واجب و غیر واجب، همانگونه که معروف نیز عام است و شامل مندوب  (مستحب) هم می شود، پس چگونه ممکن است که امر به مندوب واجب باشد؟!

پاسخ: ظهور فعل که «وَ لْتکن منکم امّة…» باشد، مقدم بر ظهور متعلق آن است. بنابراین، «معروف» اختصاص به واجبات دارد، همانگونه که «منکر» مختص محرمات است و دعوت به خیر، عبارت است از امر به معروف و نهی از منکر. چنین سخنی شاید ظاهر آیه باشد، چنانکه برخی از معاصران بر این سخن تصریح کرده اند.

شیخ انصاری قدس سره در مسأله استصحاب،

ادامه در ادامه مطلب:

۰۶
شهریور

حضرت آیت الله سیستانی و احتمال تاثیر

 

آیت الله مکارم و عاقبت ترک امر به معروف

 

شهید مطهری و اهمیت امر به معروف

۲۵
تیر

از خطبه 129 نهج البلاغه

اینک زمانى است که ساز و برگ شیطان قوى شده، و مکر و حیله ‏اش فرا گیر گشته، و به دست آوردن شکار برایش ممکن شده است.

به هر طرف که مى‏ خواهى به مردم نظر کن، آیا جز نیازمندى که رنج ندارى بر دوش اوست، یا ثروتمندى که نعمت خدا را کفران مى‏ کند، یا بخیلى که که از بخل ورزیدن در حقوق الهى ثروت به دست آورده، یا سرکشى که انگار گوشش از شنیدن موعظه کر است کسى را مى‏ بینى؟

خوبان و صالحان، و آزاد مردان و سخاوتمندان شما کجایند؟ پرهیزکاران در کسب، و پاکیزگان در راه و روش چه شدند؟ مگر همه آنان از این دنیاى پست و زندگانى زودگذر ناگوار کوچ نکردند؟ و مگر جز این است که شما در میان جمعى مردم بى ‏مقدار و پست بجا مانده ‏اید که به خاطر پستى آنان و وجوب اعراض از ذکرشان لبها براى سرزنش آنها به هم نمى‏ خورد؟!

ما همه از خداییم و همه به سوى او باز مى ‏گردیم.

فساد آشکار شد، نه انکار کننده‏ اى تغییر دهنده و نه باز دارنده ‏اى که خود آلوده نباشد دیده مى ‏شود.

آیا با این وضع نکبت‏بار مى ‏خواهید در جوار قدس حق قرار گیرید، و سر افرازترین دوستان خدا باشید؟! هیهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى ‏توان فریفت، و جز به طاعتش امکان رسیدن‏ به خشنودیش نیست.

لعنت خدا بر آمران به معروفى که خود تارک معروف ‏اند، و ناهیان از منکرى که خود آلوده به منکرند.

 

متن عربی روایت در ادامه مطلب

۱۳
تیر

کارت تبلیغ محرم

 

کارت تبلیغ

۱۹
فروردين

پیامبر (ص): مَن أمَرَ بِمَعروفٍ فَلیَکُن أمرُهُ بِذلِکَ بِمَعروفٍ.

کسی که امر به معروف می کند باید این کار را به روش خوبی انجام دهد.

کنزالعمل ج552

۱۹
فروردين

أوحَى اللّه‏ُ تَعالى إلى شُعَیبٍ النَّبِىِّ إِنّى مُعَذِّبٌ مِن قَومِکَ مِائَةَ أَلفٍ: أَربَعینَ أَلفا مِن شِرارِهِم وَسِتّینَ أَلفا مِن خیارِهِم فَقالَ: یارَبِّ هؤُلاءِ الشرارُ فَما بالُ الخیارِ؟! فَأَوحَى اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیهِ: داهَنُوا أَهلَ المَعاصى فَلَم یَغضِبُوا لِغَضَبى؛

خداى تعالى به شعیب پیامبر وحى فرمود که: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم کرد: چهل هزار نفر بدکار را، شصت هزار نفر از نیکانشان را. شعیب عرض کرد: پروردگارا! بدکاران سزاوارند اما نیکان چرا؟ خداى عزوجل به او وحى فرمود که: آنان با گنهکاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نیامدند.

کافى، ج5، ص56، ح1

۰۱
فروردين

یک سؤال: اگر برادر یا خواهرتان یکی از اشتباهات شما را به شما تذکر دهد، شما با او چه می کنید؟

-          از دستش ناراحت می شوم و با تندی با او برخورد می کنم.

-          نمی پذیرم و شروع به توجیه می کنم.

-          می پذیرم، ولی برای اینکه جلوی او ضایع نشوم اظهار نمی کنم.

-          می پذیرم و از او تشکر هم می کنم.

-          نه تنها می پذیرم و تشکر می کنم، بلکه رابطه ام با او دوستانه تر و محکمتر از قبل می شود.

برای جواب به این سؤال خودتان را جای او بگذارید.


۰۷
بهمن

حدیث امام علی ع

۰۷
بهمن

خیلی وقتها که می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم، دست و پام میلرزه. مدام با خودم می گم: «بگم یا نگم. نکنه برگرده چیزی به من بگه! نکنه آبروریزی بشه! نکنه دعوا بشه! ... »

فکر کنم این حس تو خیلی از اطرافیانم هم هست. مثلا اگر دیدند من کار اشتباهی انجام می دهم، می ترسند به من چیزی بگویند. می ترسند من ناراحت شوم و یا برگردم چیزی به آنها بگویم و ... شاید به خاطر واکنش منفی من بوده که اونها می ترسند واجبشون رو انجام دهند. خودمونی بگم، من با این رفتارم دارم باعث می شم، دیگران واجب دینی شون را ترک کنند. برای همین با خودم تصمیم گرفتم هر وقت کسی از من انتقاد کرد، سعی کنم با روی خوش از او استقبال کنم و حتی ازش تشکر کنم.

تا من هم کمی شیعه امامم شوم:

أَبا عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: أَحَبُّ إِخْوَانِی إِلَیَّ مَنْ أَهْدَى إِلَیَّ عُیُوبِی

۱۶
آذر

بسم الله

آن زمان که علی علیه السلام بر فراز منبر کوفه خطاب به کوفیان فرمود: «ای مردمان، امر به معروف و نهی از منکر را بپادارید تا مبادا شرورانتان بر شما تسلط یابند و نیکانتان جواب داده نشوند.[1]» کوفیان درجه اهمیت این کلام را درک نکردند، اما همان دم میشد اضطراب را در نگاه علی علیه السلام نگاره کرد. اضطراب از این که کوفیان این فریضه مهم را ترک کنند و همین شهر را قتلگاه و اسارتگاه آل علی علیه السلام کنند.

سالها گذشت و کوفیان به نماز و روزه و کسب و کار خود مشغول بودند در حالیکه آن اصل مهم را از یاد برده بودند. اصلی که امام باقر علیه السام آن را به عنوان برپاکننده ی سایر واجبات معرفی می کنند (بها تقام الفرائض)[2]. کوفیان در ظاهر زندگی مسلمانانه ای داشتند و به ندای حسین علیه السلام که فرمود: «آیا نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل خودداری نمی گردد؟[3]» توجه نکردند تا اینکه در یک روز تاریک با فریاد شیرزنی که قافله سالار کاروان نور بود از خواب زمستانی خود بیدار شدند. (ای اهل کوفه، اهل نیرنگ و غدر و ...)

آری راز نفرت انگیز بودن کوفیان بی توجهی به اصل مهم و اساسی امر به معروف و نهی از منکر بود. کوفیان بی توجه نسبت به ولی زمان خود، اراذل خود را از کارهای بد و دشمنی با ولی نهی نکردند و یکدیگر را به کارهای خوب و حمایت و جانثاری در راه ولایت امر ننمودند.

و شد آن چه که نباید می شد ....



[1]                        تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج‏6، ص: 176

[2]                        الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏5، ص: 56

[3] بحار الانوار، جلد 75، صفحه 116

۲۳
آبان

عبرتهای عاشورا 1


قرآن و حدیث و امام و آقا